Op 21 juli a.s. dient het schorsingsverzoek  voor het bestemmingsplan Westentree van de gemeente Nijmegen bij de Raad van State.

Op donderdag 30 juni zijn we uitgenodigd bij Ien de Podcast om te vertellen over het stationsgebied.

Op 20 juni informeerden we de gemeenteraad over de manier waarop ProRail tegen de eigen concessie in handelt bij het Tracébesluit: Het proces zoals beschreven in de zienswijzenota bij het Tracébesluit komt niet overeen met de principes zoals beschreven in de concessie. Zie oa hoofdstuk 2, artikel 4, Prestatiegebieden: NS staat open voor nieuwe ontwikkelmogelijkheden die bijdragen aan de kwaliteit van het spoor als vervoerproduct en treedt voorstellen tot vernieuwing en verbetering positief tegemoet. ProRail handelt in strijd met de concessie 2015-2025.

Op 2 juni informeerden we de gemeenteraad over de ruimte die de gemeente heeft in het Tracebesluit van ProRail en waar de gemeente ProRail aan moet spreken op het schenden van het bestemmingsplan incl de 2 aangenomen moties.

In maart kregen we een reactie van de gemeente op ons WOBverzoek. Wij reageerden er als volgt op (nu met alle opgevraagde documenten in de bijlage)

Op 17 juni reageerden we op het Gelderlander artikel over de kapotte lift op Nijmegen CS.

Op Station Goffert was (en is misschien nog) ook een lift kapot en op het RTL journaal van 26 mei bleek het op meerdere stations te gelden en lang te duren in verband met gebrek aan reparatieonderdelen. ProRail maakt bijvoorbeeld excuses voor de situatie in Harderwijk.

Liften zijn dus enerzijds kwetsbare schakels in het goed functioneren van een station en ondertussen wel essentieel voor toegankelijkheid en comfort van reizigers, want zoals het artikel over CS zegt: niet alleen mensen met een handicap, maar ook mensen met een zware koffer of bv een kinderwagen kunnen moeilijk gebruik maken van trappen.

Eind mei werd weer duidelijk dat ProRail zich niet geroepen voelt om voor toekomstinvesteringen te kijken naar een breder palet aan oplossingen. Die waren hen immers aangereikt daar waar het de Westentree in Nijmegen betreft. In de zienswijzenota bij het Tracébesluit wordt ‘1 lift met een hoogwaardig onderhoudscontract’ als voldoende invulling gezien. Kwetsbare reizigers moeten maar zien hoe ze met de hoge trap de perrons bereiken.

Het plan van ProRail is bovenliggend en dient volgens de regelgeving naadloos aan te sluiten bij het bestemmingsplan van de gemeente, maar doet dat op dit moment niet, omdat de gemeenteraad bij aangenomen motie om een onderzoek naar een aanvullende optie voor een toegang hebben gepleit middels een hellingbaan. Er is voldoende ruimte voor in het gebied en een hellingbaan is alleen in onderhoud al goedkoper dan een lift. De gemeente zegt zich op dit moment in te zetten voor dit onderzoek. Maar lukt dat ook nog met dit Tracébesluit?

Er liggen al varianten om hieraan invulling te geven vanuit maatschappelijke organisaties in de stad. Denk aan het Sienaplan van de Oogvereniging, Fietsersbond en stedenbouwkundigen uit andere gemeentes of gewoon  de moderne HUB van de Fietsersbond. Die varianten dragen niet alleen eraan bij dat ieder met een koffer, kinderwagen of rolstoel zelfstandig het station kan gebruiken, maar zorgt ook voor ruimte en comfort in de vervoersstromen en daarmee een uitnodigend gebaar om nog eens met de trein ergens heen te gaan.

De Fietsersbond waarschuwt al enkele jaren voor het feit dat gebruikers niet gehoord worden in het proces en aspecten als toegankelijkheid daaronder lijden. We gaven informatie aan de gemeente. We woonden informatieavonden bij. We dienden zienswijzen in tegen bestemmingsplan en Tracébesluit. We deden een WOBVerzoek in november naar de voorgeschiedenis van de besluitvorming, die op los zand blijkt te zijn gebaseerd. En we organiseerden een stationscolleg met presentatie van de varianten afgelopen januari. Nog steeds wachten wij op het formele participatieplan waarna de gemeente voor het eerst (!) misschien inhoudelijk op deze informatie gaat reageren.

Hopelijk grijpen de nieuwe gemeenteraad en het nieuwe College – met participatie als belangrijke prioriteit – den kans om de draad nu wel goed op te pakken en de problemen als die van vandaag voorkomen. Alleen zo kunnen we werken aan een uitnodigend, functionerend en toegankelijk stationsgebied.